4 سال بعد در سیدنی، جودوی ایران با 3 شرکت‌کننده به المپیک رفت که نتیجه آن عنوان پنجمی آرش میراسماعیلی، هفتمی کاظم ساریخانی و حذف سیدمحمود میران بود. در 2004 آتن، تیم‌ملی جودوی کشورمان با کسب 7 سهمیه و با ترکیب کامل راهی المپیک شد. در دوره قبلی میراسماعیلی با پشتوانه 2 طلای جهانی به عنوان یکی از مردان پرامید کاروان ورزشی، خیلی زود از صحنه رقابت‌ها کنار رفت.
حالا جودوی ایران در چهارمین حضور المپیکی‌اش با 6 نماینده راهی پکن می‌شود تا شاید بعد از کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو، چهارمین رشته‌ای باشد که مدال المپیک را برای ورزش ایران به ارمغان می‌آورد.
60- کیلوگرم، مسعود حاجی‌آخوندزاده: حاجی آخوندزاده، جودوکاری است که به اندازه کافی از تجربه حضور در میادین قاره‌ای و جهانی برخوردار است. این جودوکار مشهدی که گارد منحصر به فردی دارد دارنده 4 نشان طلای مسابقات قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی با توجه به سن‌وسالش آخرین المپیک را تجربه می‌کند بنابراین خوب می‌داند حتی یک فرصت کوچک را هم نباید از دست بدهد. آخوندزاده پیش از سفر به پکن با امیدواری سخن می‌گوید: «نسبت به دوره قبل، آماده‌تر و باانگیزه‌تر هستم، بنابراین دیگر نمی‌خواهم افسوس بخورم.»
66- کیلوگرم، آرش میراسماعیلی : بی‌تردید هیچ چیز جز مدال المپیک نمی‌تواند کاپیتان جدید جودو را راضی و خشنود کند. آرش میراسماعیلی طی حضور 10 ساله در تیم‌ملی همه جور مدال قاره‌ای و جهانی را به گردن آویخته و حالا حق خود می‌داند سکوی المپیک را هم
زیر پایش ببیند. آرش با آن زیرکی فوق‌العاده و انعطاف تاکتیکی و تکنیکی‌اش هرچند حریفان سرسختی از ژاپن، کوبا، مجارستان، کره‌جنوبی، مغولستان و روسیه را پیش‌رو دارد، اما انگیزه بالا برای مدال المپیک، او را از سایرین متمایز می‌سازد.
37- کیلوگرم، علی معلومات: از وقتی در مسابقات کوراش بازی‌های آسیایی دوحه به‌مدال طلا دست‌یافت، به عنوان پدیده جدید جودو معرفی شد. این جودوکار در جهانی 2007 برزیل عضو تیم‌ملی بود اما موفق نشد راهی به جمع برترین‌های دنیا پیدا کند. معلومات در پیکارهای آسیایی 2008 کره‌جنوبی به فینال رفت و با یک مدال نقره نشان داد مهره‌ای قابل اتکا برای سرمایه‌گذاری است. البته او نه مثل حاجی‌آخوندزاده سبک مبارزه ویژه‌ای دارد و نه مثل میراسماعیلی توان تکنیکی بالایی، اما قدرت بدنی او بی‌نظیر است.
81 - کیلوگرم، حامد ملک‌محمدی: از حامد ملک‌محمدی می‌توان به عنوان یکی از اعضای باتجربه تیم‌ملی جودو یاد کرد، اما در واقع در وزن 18- کیلوگرم او یک تازه‌وارد به حساب می‌آید. او بعد از سپری کردن دوران مصدومیت و محرومیت یک سالی است که توانسته خودش را بار دیگر به تیم‌ملی تحمیل کند. در جهانی 2007 این جودوکار با 2 برد و 2 باخت راه به جایی نبرد، اما 6 ماه بعد در رقابت‌های قاره‌ای به نایب‌قهرمانی دست یافت تا به مرور زمان خود را با شرایط جدید وزنی وفق دهد. در مبارزات ملک‌محمدی هیچگونه پیچیدگی تکنیکی و تاکتیکی وجود ندارد، اما نقطه مثبت او جنگندگی وصف‌ناپذیرش است، به طوری که تا آخرین ثانیه‌های مبارزه برای پیروزی دست از تلاش برنمی‌دارد.
90- کیلوگرم، حسین قمی: حسین قمی هرچند سال‌هاست نامش با تیم‌ملی عجین شده، اما پیشرفت واقعی او در یکی، دو سال اخیر نمود بیشتری داشته است. در پرونده او به جز مدال برنز آسیا در سال 2008، مدال دیگری دیده نمی‌شود، اما در جهانی 2007 برزیل وقتی در گام نخست موفق شد هورنانتو سرشناس‌ترین جودوکار کشور میزبان را پیش چشم هزاران هم‌وطنش ضربه‌فنی کند، گوشه‌ای از پتانسیل فنی‌اش را به نمایش گذاشت.
100+ کیلوگرم، محمدرضا رودکی: با پیروزی در مسابقه انتخابی و حذف سیدمحمود میران کاپیتان قدیمی جودو از فهرست مسافران پکن، محمدرضا رودکی نشان داد در نخستین حضور المپیکی نیز می‌توان به دنبال کسب مدال بود. رودکی با فیزیک بدنی مناسب از توان تکنیکی خوبی نیز بهره‌مند است. تنها ایراد این جودوکار جوان فرار از تمرینات اردویی است. نقطه ضعفی که در 5، 6 ماه اخیر به نقطه قوت او تبدیل شد. در این مدت او حتی یک لحظه هم وقتش را به بطالت نگذراند و مصمم، جدی و گوش به فرمان مربیان اردوهای آمادگی را پشت‌سر گذاشت تا پس از میراسماعیلی و حاجی‌آخوندزاده سومین بخت کسب مدال جودو در المپیک باشد.
